Dromerig

Deze foto "Dromerig" heb ik gemaakt met de "In the round" techniek. Ik zal proberen uit te leggen hoe de techniek werkt, wie hem heeft bedacht en hoe ik deze techniek heb gebruikt.

Pep Ventosa is een Catalaanse kunstenaar die bijzondere foto’s maakt. Zijn beelden zijn gemaakt met meerdere lagen van vergelijkbare foto’s en creëren een abstract en vaak surrealistisch effect met een schilderachtig gevoel. Hij heeft deze techniek “In the round” bedacht en populair gemaakt.

De techniek die hij gebruikt is om rondom een onderwerp te lopen en steeds foto's te maken van datzelfde onderwerp. En vervolgens alle opnamen te combineren tot één foto. Als je de website bezoekt van Pep Ventosa dan zie je veel foto's die buiten, in de stad of op de kermis gemaakt zijn. Zijn foto’s ogen druk en komen wat chaotisch over vind ik. Zelf houd ik van rustige beelden, maar ik vind het schildrachtige effect van deze techniek wel erg mooi. Dus pas ik deze techniek van ”In the round” toe met maximaal 9 foto’s. Ik kies daarbij vaak één onderwerp.

Het voorbeeld wat ik hier laat zien is een wilgenboom die ik tegen kwam tijdens een rondje fietsen. Wat mij opviel was het mooie zachte licht in de achtergrond en de grijsgroene kleur van de bladeren.
Ik heb steeds op de boomstam scherp gesteld en met elke foto die ik maakte deed ik een stap naar links of rechts. Aangezien mijn camera de foto’s zelf al kan samenvoegen heb ik deze instelling (meervoudige belichting) gebruikt. Het samenvoegen van de foto’s zou ook prima kunnen met bijvoorbeeld een bewerkingsprogramma zoals Photoshop.

Tijdens het bewerken van de foto wilde ik graag dat zachte en schilderachtige effect benadrukken. Dus de foto is bijna zwart wit met een vleugje kleur en alle aandacht gaat nu naar die fraaie wilgenboom.

Canon EOS R
Zoomlens 70-200 mm
Diafragma: F7.1
Sluitertijd 1/20 sec
ISO 200
Compensatie belichting +2

Onder de brug

Naar aanleiding van mijn vorige Nieuwsbrief kreeg ik vragen over op welke manier ik deze foto "Onder de brug" heb gemaakt. Ik zal proberen om uit te leggen hoe deze foto tot stand is gekomen.

Doordat ik graag speel met meervoudige belichting ben ik niet zozeer op zoek naar een mooi onderwerp maar meer naar een contrastrijk beeld. Over een watertje zag ik een planken bruggetje liggen. Het zonlicht scheen door de planken in het onderliggende donkere water. Daar had ik mijn contrastrijk beeld te pakken. Als ik zoiets heb gevonden ga ik verder met experimenteren. Meerdere lagen over elkaar zetten en spelen met de belchting. Zo kom ik dan met verschillende foto's thuis.

Dan gaat het experimenteren door met het bewerken in Photoshop. Ook dan gebruik ik weer lagen. Ik heb op mijn computer foto's verzameld in mapjes die ik eventueel later nog zou kunnen gebruiken. Je kunt denken aan verschillende structuren, achtergronden, vormen, maar ook bladeren. Hier heb ik dus bladeren toegevoegd aan het beeld. Ik vond de combinatie mooi van de schuine lichtbanen tegen een donkere achtergrond. Het spel van licht en donker samen met de warme herftstinten van de bladeren maken het beeld voor mij af.

Canon EOS R
Zoomlens 70-200 mm
Diafragma: F7.1
Sluitertijd 1/200 sec
ISO 200

Ontluikend groen

Op zoek naar lichtpuntjes...

Wat maakt een foto nu vaak interessant om naar te kijken? Dat kan het onderwerp zijn, mooie kleuren of een bijzondere compositie. Zelf vind ik het licht in een foto een heel belangrijk aspect. Het geeft sprankeling en diepte in een beeld.
Normaal gesproken zorg je ervoor dat het licht, de zon, aan de zijkant of achter je is. Hierdoor wordt alles goed belicht en zie je veel details in je onderwerp. Maar wat als je deze regel niet volgt maar juist tegen het licht in gaat fotograferen? Je hebt dan meer mogelijkheden om creatievere foto's te maken met meer diepte en sprankeling.

Zelf vind ik het mooi om van die bokeh reflecties in de foto te krijgen. Dit kun je bereiken door in tegenlicht te fotograferen met een groot diafragma ( een klein diafragmagetal dus). Ik ga dan op zoek naar achtergronden met lichtvlekjes die voldoende contrast met de omgeving hebben. Dat kunnen reflecties in water zijn maar ook dauwdruppels geven dat speelse effect.

Deze foto's heb ik op die manier gemaakt met een 70-200mm zoomlens. Het diafragma heb ik helemaal open gezet, dus op F2.8 en het scherpstellen op handmatig. Ik zorg dat m'n achtergrond mooi onscherp is en de blaadjes wel in de scherpte liggen. Lukt het niet om bij het grootste diafragma een onscherpe achtergrond te krijgen, maak dan de afstand tussen onderwerp en achtergrond groter, of de afstand tussen de camera en het onderwerp kleiner.
Daarna draai ik zo min mogelijk meer aan m'n scherpstelring en ga op zoek tussen de blaadjes en takken naar die reflecties. Met tegenlicht fotograferen wordt zo een prachtige uitdaging en ik kan er tijden mee bezig zijn.

Verdronken land

Moet een foto altijd scherp zijn? Wat mij betreft niet. Soms kunnen bewogen beelden een schilderachtig effect opleveren. Als je het een uitdaging vindt om eens wat anders te proberen met je camera dan kan ICM (Intentional Camera Movement) een leuk experiment zijn. Het kan bijzondere en creatieve beelden opleveren. Ik gebruik het graag met landschapsfotografie.

Hoe kun je hiermee nu aan de slag?
ICM is het opzettelijk bewegen van je camera. Je kunt met je sluitertijd- voorkeuze starten om het experiment te beginnen. Je kiest dan voor een lange sluitertijd, bijvoorbeeld 1/15 of 1/10 sec.
Je kunt je camera zoveel bewegen als je zelf wilt. Van links naar recht van boven naar beneden. Denk ook eens aan: zelf bewegen van voor naar achteren of inzoomen tijdens het afdrukken, ronde bewegingen maken of zigzaggen. Er zijn vele mogelijkheden.
Tijdens deze bewegingen heb ik zelf altijd mijn camera in de hand en niet om mijn nek. Dit om meer bewegingsvrijheid te hebben.

Tijdens een tochtje door De Wieden zag ik berkjes staan in een ondergelopen weiland. De witte stammetjes tussen het riet en de spiegeling trokken mijn aandacht. Hier wilde ik wel even mee aan de slag. Vaak start ik eerst met een paar "gewone" foto's, om de compositie goed te kunnen bepalen. Dan wordt het tijd voor deze techniek. Veel verschillende bewegingen proberen en elke keer iets bijstellen, net zolang tot dat je tevreden bent. Thuis op de computer zul je de meeste foto's weggooien, maar er zit ook vaak iets tussen waarbij je direct het gevoel hebt, hier gebeurt wat. Dit beeld wil ik verder ontwikkelen. Dat was ook bij deze foto het geval. Hier zag ik dat het riet mooi in de beweging zat terwijl de berkenstammetjes een dansje deden. De kleuren en de spiegeling maakt dan het beeld compleet.
Ik was blij met het resultaat!

Canon EOS R
Zoomlens 70-200 mm
Diafragma: F29
Sluitertijd 0.3 sec
ISO 200

Grassen

Deze foto heb ik gemaakt van grassen. Gewoon in een natuurgebiedje dichtbij mijn huis. Tussen die grassen stonden nieuwe uitlopers van wilgjes, zogenaamde opschot. Als je zo naar zo'n stukje natuur kijkt is dat eigenlijk best een beetje saai, alleen maar die groene kleuren. En toch kun je kleurtinten ontdekken als je in verschillende kijkrichtingen het licht door de beplanting ziet schijnen. Het licht buiten is ook niet altijd hetzelfde. De kleurnuances zijn klein, maar voor mij genoeg om hier eens wat mee te gaan spelen.

Aan het begin en einde van de dag is de kleur van licht warmer. Ook speelt bewolking mee in de lichtkleur. Je fototoestel meet dat licht en zal ook de verschillende lichtkleuren moeten corrigeren. Dat doet je camera met de witbalans. Met de witbalans wordt dus als het ware aangegeven welke "kleur" wit eigenlijk is. Wanneer de witbalans niet klopt krijg je verkeerde kleuren. Je camera kun je zelf instellen op verschillende witbalans voorkeuren of je laat de camera de witbalans automatisch bepalen. En met dat zelf instellen van die witbalans ben ik aan de slag gegaan.

De foto is gemaakt met meervoudige belichting en met verschillende instellingen van m'n witbalans.
Je kunt zien dat ik telkens drie foto's heb gemaakt met een bepaalde witbalans. Ik kan dan de foto opslaan in mijn camera en het desbetreffende beeld weer selecteren en doorgaan met fotograferen, met een andere en aangepaste witbalans. Zo zijn er verschillende koele en warme kleuren ontstaan in deze foto. Ik vond het leuk om daar eens mee te experimenteren omdat het een ander en meer abstract beeld geeft van gewone grassen.

Canon EOS R
Zoomlens 24-105mm
ISO 200
Diafragma en belichting van de foto's verschillen

Zomergevoel

Wat ik grappig vind om bij mij zelf te merken is dat er elk jaar wel een aantal onderwerpen terug komen in mijn fotografie die mij inspireren. Bijvoorbeeld het fotograferen van fluitekruid, klaprozen, grassen, ijsvomen, leliebladeren en ook het wilgenroosje is zo'n voorbeeld.

Dus ook dit jaar weer op pad voor deze mooie paarse bloemen. Toch vond ik niet wat ik zocht. Ze waren te klein of stonden te rechtop of ze waren al uitgebloeid of de achtergrond werkte niet mee. Toen herinnerde ik mij een foto die ik vorig jaar had gemaakt van het wilgenroosje met van die mooie dansende bloemen en de achtergond werkte ook nog eens mee.
Het rawbestand van deze foto opgezocht en er weer mee aan de slag gegaan. Ik was ook wel heel benieuwd hoe ik nu de bewerking ging doen. Als je de beide foto's naast elkaar ziet is er wel degelijk verschil.

2019 Dansende wilgenroosjes2020 Zomergevoel

Bij de nieuwe bewerking vind ik dat er meer diepte in de foto zit. De achtergrond is aangepast met een textuur en wat lichter gemaakt. Ook zijn er grassen toegevoegd aan het beeld.
Zelf vind ik de nieuwe bewerking wat toevoegen omdat er wat meer te kijken is in deze foto. Ben benieuwd of jullie dit ook zo ervaren.
Ik vond het een leuk experiment om eens een "oude" foto opnieuw te bewerken. Ga ik vast nog wel eens doen!

Canon EOS R
Zoomlens 70-200 mm
Sluitertijd: 1/640 sec
Diafragma: F2.8
Iso 200
Belichting: +2 2/3
Foto is uit de hand gemaakt.